Psalm 112 (111)

Gottesfurcht

1[Halleluja!]
Wohl dem Mann, der den Herrn fürchtet und ehrt und sich herzlich freut an seinen Geboten.
2Seine Nachkommen werden mächtig im Land, das Geschlecht der Redlichen wird gesegnet.
3Wohlstand und Reichtum füllen sein Haus, sein Heil hat Bestand für immer.
4Den Redlichen erstrahlt im Finstern ein Licht: der Gnädige, Barmherzige und Gerechte.
5Wohl dem Mann, der gütig und zum Helfen bereit ist, der das Seine ordnet, wie es recht ist.
6Niemals gerät er ins Wanken; ewig denkt man an den Gerechten.
7Er fürchtet sich nicht vor Verleumdung; sein Herz ist fest, er vertraut auf den Herrn.
8Sein Herz ist getrost, er fürchtet sich nie; denn bald wird er herabschauen auf seine Bedränger.
9Reichlich gibt er den Armen, sein Heil hat Bestand für immer; er ist mächtig und hoch geehrt.
10Voll Verdruss sieht es der Frevler, er knirscht mit den Zähnen und geht zugrunde. Zunichte werden die Wünsche der Frevler.
[Alleluia reversionis Aggei et Zacchariae.]
Beatus vir qui timet Dominum: * in mandatis eius volet nimis.
Potens in terra erit semen eius: * generatio rectorum benedicetur.
Gloria et divitiae in domo eius: * et iustitia eius manet in saeculum saeculi.
Exortum est in tenebris lumen rectis: * misericors et miserator et iustus.
Iucundus homo qui miseretur et commodat, + disponet sermones suos in iudicio: * quia in aeternum non commovebitur.
In memoria aeterna erit iustus: * ab auditione mala non timebit.
Paratum cor eius sperare in Domino, + confirmatum est cor eius: * non commovebitur donec dispiciat inimicos suos.
Dispersit dedit pauperibus: + iustitia eius manet in saeculum saeculi: * cornu eius exaltabitur in gloria.
Peccator videbit et irascetur, + dentibus suis fremet et tabescet: * desiderium peccatorum peribit.